φαινοσαφρανίνη

η, Ν

χημ. ο σκελετός τού μορίου τών αζινοχρωμάτων, που απαντά στα χρώματα τού τύπου τής φουξίνης, σε χρωστικές τών ανθέων τής γαριφαλιάς κ.ά. φυτών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. phenosafranine < pheno- (< φαίνω) + safranine «σαφρανίνη»].